KASKA dko
afdeling Sound Design
stelt voor
Pierrot Lunaire
stelt voor
Pierrot Lunaire
zondag 18 december
16u00
Black Box
KASKA DKO
Blindestraat 35 2000 Antwerpen
KASKA DKO
Blindestraat 35 2000 Antwerpen
Deze sound-designbewerking geïnspireerd door de baanbrekende, experimentele atonale muziek
en door Arnold Schönberg's gebruik van Sprechstimme, is een uitdaging voor creativiteit..
en door Arnold Schönberg's gebruik van Sprechstimme, is een uitdaging voor creativiteit..
voor en na dit concert worden jullie ook uitgenodigd op
een broodmaaltijd in winterse stijl.
een broodmaaltijd in winterse stijl.
programma
16u00 Pierrot Lunaire
17u30 Sono Life
19u00 Premièreprojectie van films
gerealiseerd in het 72-uur weekend door de
ateliers Sounddesign en Film&VideoKunst.
17u30 Sono Life
19u00 Premièreprojectie van films
gerealiseerd in het 72-uur weekend door de
ateliers Sounddesign en Film&VideoKunst.
(Paul Klee)
Pierrot lunaire (1912)
door het gebruik als inspiratiebron van een selectie door Arnold Schönberg
uit de 50 'rondels bergamesques' van de Belgische dichter Albert Giraud,
doet de Dionysische component er zeer zeker evenveel toe.
Ieder gedicht drukt op een heel specifieke manier de gevoelens uit van de doemdenker Giraud,
zijn visie op de ondergang van het Avondland, de Westerse culturele decadentie,
het groeiende nihilisme en materialisme, de vlucht van de kunstenaars in een innerlijke 'lunaire' wereld,
op zoek naar zuiverheid en vrijheid van de ziel, vaak met gebruik van roesmiddelen en de muziek als een drager van ecstase.
Dit is geschreven in een tijd
waarin ook jonge 'poetes maudits' als Rimbaud, Verlaine, Baudelaire ( Les fleurs du Mal) vaak geplaagd werden door TBC,
een tijd waarin de moderne kunst worstelde met gevoelens van degeneratie, van fin de siecle, spleen...
Vandaar vaak een mix hoogdravende religieuse denkbeelden, de dichter als profeet.
Hun verzen -vaak erg gesloten, hermeticisme, roepen onwerelds beelden op en zijn gemarbeerd met zelfspot en ironie.
Giraud=Pierrot.
Hij zet in zijn 50 rondellen precies uiteen hoe hij over zijn tijd, de maatschappij en de decadentie,
het morele verval en de hypocrisie van de puriteinse bourgeoise met zijn dubbele seksuele moraal -de vrouw als moeder-maagd,
én als hoer in de gesloten bordelen, de syphilis-plaag...
Giraud en de andere poetes maudits trekken ook het westerse kunstwereldje mee in de ondergang:
de tradities zijn tot op de draad versleten...
Geen wonder dus dat Arnold Schönberg -die in 1912,
enkele maanden voor de kanonnen van Augustus het Westen in de afgrond bulderen,
beslist om de heilige tonaliteit de prullemand in te keilen-
zich geroepen voelde met deze gedichten aan de slag ging.
(© Wilfried Bossier)
door het gebruik als inspiratiebron van een selectie door Arnold Schönberg
uit de 50 'rondels bergamesques' van de Belgische dichter Albert Giraud,
doet de Dionysische component er zeer zeker evenveel toe.
Ieder gedicht drukt op een heel specifieke manier de gevoelens uit van de doemdenker Giraud,
zijn visie op de ondergang van het Avondland, de Westerse culturele decadentie,
het groeiende nihilisme en materialisme, de vlucht van de kunstenaars in een innerlijke 'lunaire' wereld,
op zoek naar zuiverheid en vrijheid van de ziel, vaak met gebruik van roesmiddelen en de muziek als een drager van ecstase.
Dit is geschreven in een tijd
waarin ook jonge 'poetes maudits' als Rimbaud, Verlaine, Baudelaire ( Les fleurs du Mal) vaak geplaagd werden door TBC,
een tijd waarin de moderne kunst worstelde met gevoelens van degeneratie, van fin de siecle, spleen...
Vandaar vaak een mix hoogdravende religieuse denkbeelden, de dichter als profeet.
Hun verzen -vaak erg gesloten, hermeticisme, roepen onwerelds beelden op en zijn gemarbeerd met zelfspot en ironie.
Giraud=Pierrot.
Hij zet in zijn 50 rondellen precies uiteen hoe hij over zijn tijd, de maatschappij en de decadentie,
het morele verval en de hypocrisie van de puriteinse bourgeoise met zijn dubbele seksuele moraal -de vrouw als moeder-maagd,
én als hoer in de gesloten bordelen, de syphilis-plaag...
Giraud en de andere poetes maudits trekken ook het westerse kunstwereldje mee in de ondergang:
de tradities zijn tot op de draad versleten...
Geen wonder dus dat Arnold Schönberg -die in 1912,
enkele maanden voor de kanonnen van Augustus het Westen in de afgrond bulderen,
beslist om de heilige tonaliteit de prullemand in te keilen-
zich geroepen voelde met deze gedichten aan de slag ging.
(© Wilfried Bossier)
